Sprookjes in Bagan en Inle Lake

Hi all,

Oepsie, ik was ervan overtuigd dat mijn blog over Bagan al gepost was, maar dat was niet het geval dus loop ik nogal achter. Het was het plan om een blogje per stad te schrijven waar we zitten, dus dan wordt dit een 2-in-1 verslag.

Eerst Bagan, een sprookjesachtig stadje met meer dan 2200 tempels. Het staat vooral bekend om deze zee van tempels en dat je de zonsopgang kan bekijken vanuit een luchtballon met uitzocht over de tempels. Helaas kost zo'n ballonvlucht zo'n €300 dus dat lieten we aan ons voorbij gaan. Daarnaast stijgen de ballonnen vanaf de 12e niet meer op omdat het te warm is en ze dus niet zo hoog kunnen komen en misschien schade aanrichten aan de tempels.
Zoals ik al zei is het momenteel droogseizoen en smokey season, het is heel warm, heel droog en heel mistig. We moesten vanuit Yangon zo'n anderhalf uur vliegen naar Bagan. Helaas was er geen andere optie omdat het de week van het waterfestival en Birmees nieuw jaar is. Het hele land is vrij, zoekt zijn familie op en gaat dus massaal met de bus/trein reizen. Het festival duurde van 12-17 april en vanaf de 9e zaten alle bussen en treinen al vol door het hele land. Je kan je dus wel voorstellen dat het een beetje gekkenhuis is hier.

Gekukkig waren er nog wel wat vluchten beschikbaar en besloten we om dat te gaan doen, anders zouden we een dag of 10 vast zitten in Yangon. We kwamen in de ochtend aan en gingen direct naar ons hostel. Bij aankomst in Bagan zijn toeristen verplicht om 25000 Kyat (€17) te betalen voor het onderhoud van alle tempels. Daarnaast hoef je daarna ook niet meer te betalen om de tempels in of op te gaan. Vanaf november 2017 zal dit gaan veranderen. Ik weet niet precies of en hoeveel fee je dan nog moet betalen, maar vanaf dan is het in ieder geval niet meer mogelijk om de tempels in of op te gaan. Van te voren wisten we dit niet, dus we waren extra blij dat we nu toch hier zijn!

De eerste dag in Bagan hebben we vooral rustig aan gedaan. We moesten wachten totdat we in konden checken, maar in het hostel konden we ons goed vermaken. We kregen al snel door dat Bagan al veel meer op het toerisme is ingesteld dan de rest van het land. Overal worden ebikes aangeboden of kan je tours boeken. Maar dat is opzich ook wel logisch, Bagan is de meeste bekende plaats van Myanmar.

De dag daarna hebben we een zwembad opgezocht om even wat afkoeling te zoeken. Heerlijk om weer even de luxe van een resort te ervaren en even te chillen!
Vanuit het hostel werden er verschillende tours aangeboden en we besloten ons in te schrijven voor de dagtour van de volgende dag. Daarvoor zouden we nog proberen een sunrise te zien in het prachtige gebied tussen de tempels. We stonden dus om 5 uur op de volgende morgen en vertrokken samen met 2 meiden die bij ons op de kamer sliepen naar het gebied. Daarvoor moesten we wel een ebike hebben, maar de verhuurders staan smorgens te dringen om je er 1 te verhuren. Voor een euro of 2 hebben we uiteindelijk een hele dag een scootertje gehad en werd onze was ook nog gedaan, topdeal!

Om kwart voor 6 zaten we klaar op een klein tempeltje. We waren de enige daar en dat maakt het des te magischer. Het werd langzaam lichter, maar er was geen zon te zien! Veel te mistig helaas, maar alsnog is dit geen slechte manier van wakker worden zo.
We gingen snel terug zodat we nog konden ontbijten bij het hostel, want om 7 uur begon de dagtour. Met een groep van 26 vertrokken we onder leiding van onze goed Engels sprekende gids Christopher opweg naar waar hij ons heen leidde. Het was een super leuke tour langs grote en kleine tempels. Christopher kon ons heel veel vertellen over de omgeving en de tempels. Hij was een jaar of 25 dus kon ook goed met ons meekomen als jonge backpackers. Het was ook de eerste dag van het waterfestival dus onderweg zijn we op genoeg plekken nat gespoten, helemaaaaal niet erg met 42 graden en volop zon!
Na de lunch gingen we naar een kinderklooster. Een plek waar jongentjes minimaal 1 keer in hun jeugd een maand of 2 zitten. Ze leren er niet alleen over hun religie, maar ook discipline en Engels. We gingen dan ook in groepjes uit elkaar om met de kinderen te praten en daarna natuurlijk heel veel foto's te maken.
Hier had ik op het begin nog wel een beetje moeite mee. Wij kwamen met een groep van 26 westerlingen bij hen op bezoek, zij zongen een liedjes en vervolgens pakten we allemaal onze camera's erbij om hen te filmen. Het voelde voor mij een beetje gek, ik probeerde dan ook voornamelijk foto's met de jongens te maken in plaats van van de jongens. Maar het blijft een goed initiatief dat ze mede dankzij ons geld nu de mogelijkheid hebben om Engels te leren en dus ook later betere mogelijkheden mbt studie.

Pas rond een uur of 3 waren we weer terug bij het hostel en het watergevecht kon beginnen! Heel leuk om te zien wat deze feestdag betekent voor de locale mensen. Zo is het voor vele Birmezen ook de enige periode in het jaar dat ze alcohol drinken. Onze gids van de dag kwam die avond dan ook bij ons drinken. Na 2 bier was hij ladderzat, maar wat hebben we gelachen met en om hem. De tour die hij de volgende dag zou geven was dan ook afgelast wegens zijn kater hahah.

De volgende dag hebben wij vooral veel met water gespeeld. Je kon dan ook niet veilig van het terrein aflopen zonder dat je werd natgegooid. Dus dan kan je maar beter mee doen met het feest. In de avond ging het er wat rustiger aan toe en speelde we met het hostel Trivia, een soort pubquiz. Helaas niet gewonnen, maar wel weer leuke dingen te weten gekomen.

De laatste dag in Bagan hebben we vooral geschuild voor het water. Voor ons was het na 3 dagen wel genoeg en hadden we geen zin om weer nat te worden. We waren ook vooral klaar om weer door te gaan naar onze volgende bestemming, Inle Lake.

Om 6 uur de volgende morgen zou onze shared taxi ons naar Inle Lake brengen, helaas werd dat pas een uurtje of 7, maar he, geen haast he! Het eerste deel van de rit ging nog best goed. Maar tijdens het tweede deel kwamen we door veel dorpjes waar ze nog volop met water gooiden en spoten. En met een busje waarbij een raam mist is dat best balen. Dus ook hier waren we weer zeiknat. De chauffeurs probeerden het nog een beetje te stoppen door een doek voor het open raam te spannen, maar ook dat mocht niet baten. Op een gegeven moment was de 2e chauffeur het zo zat dat hij de 1e chauffeur commandeerde om te wisselen en vanaf toen begon het aggressief rijden. Gelukkig hadden we toen nog maar een half uurtje te gaan, maar dat waren wel wat enge momenten.
Smiddags kwamen we dan aan in ons hostel. We gingen voor dezelfde organisatie als waar we in Bagan zaten, dus we wisten een beetje wat we konden verwachten. Gratis thee, water, sap en Birmeese sigaren hahah.

De eerste dag was het enorm slecht weer in Inle Lake. 20 graden en regen, dat waren we even niet meer gewend. Dus lange broeken aan en toch maar het dorpje in. Leo wilde graag een hoofdmassage waarbij ze ook je haar wassen en ik wilde vooral even lopen en het dorpje verkennen. Het was nieuwjaarsdag dus was er nog veel dicht. We kwamen aan bij een massagetent waarbij ze helaas niet je haar konden wassen, maar de dochter van de eigenaresse was zo lief om ons het hele dorpje door te leiden opzoek naar een salon waar ze dit wel konden doen. Zo lief en behulpzaam zijn de mensen hier, daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren.
Nadat Leo eindelijk haar massage/wasbeurt had gehad was ik al terug in het hostel. Ik had leuke mensen ontmoet en we gingen wederom voor een potje kaarten, Shithead. Denk ik het meest gespeelde kaartspel van onze reis haha. In de avond hadden we wat flessen rum gekocht (€1,40 per stuk) en zaten we met een groep van 12 man ongeveer buiten te praten, lachen en muziek te luisteren. Op dat soort avonden besef je dat je eigenlijk niet meer nodig hebt dan dit.

De volgende dag gingen we met een van de medewerkers van het hostel een hike doen. We gingen naar een grot/tempel en liepen omhoog de berg op door de akkers. Het was een prima te doen hike, maar door de hitte (het was inmiddels weer opgeklaard en dus meteen warm) toch nog pittig.
Halverwege de middag kwamen we weer terug en besloten we te gaan eten bij het pannenkoekenhuis. Echte hollandse pannenkoeken, jammieeee!

Onze een na laatste dag in Inle Lake gingen we dan eindelijk echt het meer op. We zouden een tour van 6 uur gaan doen en we wisten niet precies wat ons te wachten stond. We kwamen aan op het meer en zagen allerlei vissers. Maar niet vissers zoals bij ons, hier roeien de vissers met hun voet. Daarmee maken ze een soort cirkeltje waardoor ze vooruit kunnen en dus 2 handen over hebben om te vissen. Dit levert ook de iconische foto's op als je Inle Lake intypt bij google.
We vaarden verder en kwamen bij de drijvende akkers en het dorpje. Onze eerste stop was een zilvershop en kledingwinkeltje. Heeeel toeristisch, maar leuk om te zien hoe ze sieraden maken van het zilver.
Daarna vaarden we door naar nog een ander winkeltje waar ze onder andere papier maakten. Hiervan werden dan weer notebooks gemaakt die je natuurlijk weer kon kopen. Bij binnenkomt in dit winkeltje werden we er meteen op gewezen dat er een Longneck was en dat je hier gerust foto's van mocht maken. De Longnecks zijn een stam waarbij de vrouwen veel gouden ringen om hun nek dragen, waardoor het lijkt alsof ze een hele lange nek hebben. Ik had het er heel moeilijk mee dat dit zo'n toeristische attractie gemaakt werd dus besloot ik er totaal geen aandacht aan te besteden.
Vervolgens gingen we naar een plek waar ze uit de lotusplant zijde halen. Van dit zijde worden draden gemaakt om hier vervolgens weer kleding van te maken. Heel duur, omdat het heel lang duurt voordat je genoeg zijde hebt om er ook echt iets van te maken.
Onze laatste shopstop was bij de sigarenwinkel. Hier maken ze sigaren van bananenbladeren, tabak en iets om het lekker te maken. Dit kan zijn honing, steranijs, nootjes, banaan of gewoon puur tabak. Op veel plekken in Inle Lake kan je deze sigaren ook gratis krijgen.
Om de boottocht af te sluiten bezochten we nog een tempel en toen zat het er alweer op. Moe, voldaan en lekker gebruind kwamen we weer terug in ons hostel.
We moesten onze spullen pakken, want de volgende dag vertrok de nachtbus naar Yangon. Onze laatste stop in Myanmar.

Daarover meer in een nieuwe blog!