Hello NZ

Ik heb echt een top verjaardag gehad in Brisbane. Samen met Willemijn, haar roomies en later nog een paar Nederlanders hebben we het gevierd in de kroeg onder ons hostel. Ik kreeg van zowel pap en mam als de Kuka's een ontzettend lief filmpje waardoor ik thuis ineens wel even miste. Helaas konden we niet al te lang door die nacht, want de volgende ochtend zou ons vliegtuig om half 10 vertrekken. Om 7 uur zaten we dan ook in de taxi naar het vliegveld. Ophet vliegveld kreeg ik van de Kuka's nog een mooi armbandje en enkelbandje. En omdat het mijn verjaardag was kregen we nog korting van de taxichauffeur ook, daar houden wij Nederlanders van!

Na een vlucht van ongeveer 4 uur landden we in het prachtige Queenstown. Het is een dorpje wat ook wel 'the adventure capital of the world' wordt genoemd en ligt midden in de bergen. De natuur is hier nog beter dan in Australië. Zoveel bergen, heldere meren en een aangenaam temperatuurtje van ongeveer 22 graden. Het was een uur of half 6 toen we bij ins hostel aan kwamen, ook deze ligt weer lekker centraal in de stad. We gingen uit eten bij een mexicaan want ik was tenslotte nog steeds jarig! Hier kreeg ik van papa en mama ook nog een super lieve kaart en een mooie slavenarmband.
Die avond liepen we nog wat rond in de stad, maar we gingen vroeg slapen de nacht ervoor hadden we namelijk maar een uur of 3 slaap gehad.

De volgende dag moesten we om 10.10 uur bij het bungee centrum zijn. Ik was niet echt zenuwachtig tot het moment dat we daar aankwamen. Alles werd gecheckt, of je medische klachten hebt, wat je weegt etc en dan wordt dat ook nog dubbel gecheckt. Op je linkerhand kwam mooi groot je gewicht te staan, auch 2 kilo aangekomen! Op je rechterhand kwam te staan wat je ging doen en welke bus je moest hebben. Wij zouden de Nevis Swing gaan doen, swerelds grootste schommel (bungee). Rond half 12 waren we dan eindelijk op de plek waar de swing zou zijn. Nu werden we pas echt zenuwachtig. Je ziet de 1 na de ander springen of swingen alsof het niets is maar ondertussen vraag je jezelf steeds meer af waarom je dit ook alweer wilde doen. Voordat we het wisten waren we al aan de beurt. We werden in een harnas gehezen en alles werd 3x gecheckt. Toen kwam de vraag of we een countdown wilde of by surprise. Die man was ons alleen een beetje aan het pesten en uiteindelijk kwam zijn: okay, bye! En daar gingen we. Uit reflex deed ik mijn ogen dicht met als gevolg dat ik van de vrije val niets gezien heb. Zodra we weerstand kregen deed ik ze weer open en toen pas zag ik hoe mooi het was waar we overheen slingerde. Ik genoot ontzettend en alle adrenaline kwam eruit. Dit was het engste, maar gaafste wat ik ook gedaan heb!
Smiddags deden we nog een wandeling, wat je meer een hike kon noemen, want we gingen aardig steil omhoog en het was nog best pittig. We aten onze lunch bij de basket of dreams bovenop de Queenstown Hill. Het was het afzien zeker waard.

De volgende ochtend moesten we om kwart voor 9 paraat staan voor onze eerste Stray bus. Dit is een hop on hop off bus die door Nieuw Zeeland reist. We zouden vandaag van Queenstown naar Mount Cook reizen. Tussendoor maakte we een stop bij een ongekend mooi meer, het water was zo blauw dat je dacht dat het nep was. We hadden er lunch en reden toen door naar de enige echte Mount Cook. Daar deden we een hike van ongeveer 3 uur. Die was wel even pittig met de hike van de vorige dag nog in de benen. Savonds keken we naar de sterren,de melkweg was helaas niet zo mooi als op Fraser Island. Maar alsnog was het heel mooi en helder. Ineens zagen we een enorm fel blauw licht tussen de bergen vandaan komen met kringen er omheen. Helemaal verbaasd vroegen we ons af wat dit zou kunnen zijn. Het bleek een ontplofte meteoriet te zijn. Zo bijzonder dat wij dit hebben gezien!

De volgende ochtend vertrokken we al vroeg naar Christchurch. Met een aantal tussenstops en mooie lookout points kwamen we dan in de stad aan. Christchurch was 7 jaar geleden slachtoffer van een ardbeveing en die tekenen zijn nog goed te zien. Overal werd nog gebouwd, stonden compleet nieuwe gebouwen en wie je ook sprak iedereen was er nog steeds van ontdaan. In de meeste plekken in NZ weten ze wat de kans op een aardbeving is. Daar wordt dan ook op afgestemd met bepaalde procedures voor het bouwen etc. Maar in Christchurch weten ze die kans niet omdat dat lastig te meten is, Christchurch ligt namelijk in een relatief vlak gebied. Het kwam dus als een verrassing en daar waren de meeste mensen en gebouwen niet op voorbereid.
We sliepen in een prachtig nieuw hostel, wat dus ook na de aardbeving gebouwd was. Het lag iets buiten het centrum, maar we vermaakten ons prima met een groep Nederlanders die we kenden van onze busreis. Met hen gingen we dan ook die avond nog even een drankje doen in de stad. Was een gezellige groep en het is leuk om te zien hoe je zo snel aansluiting vindt het het lijkt alsof je al tijden met elkaar omgaat.

De volgende ochtend om half 8 vertrok de bus weer op weg naar Nelson, pff dat was even vroeg. Gelukkig hadden we een lange rit voor de boeg met weinig stops, genoeg tijd om even bij te slapen dus! Vlak voor Nelson zijn wij uit de bus gegaan om te gaan liften naar Nelson, de bus zou namelijk doorrijden naar Picton voor de boot naar het noordereiland. Spannend, onze eerste keer liften! We stonden nog geen 5 minuten langs de weg met onze duim omhoog en bordje in de hand en er stopte een vrachtwagen. We mochten mee, maar 1 van ons zou dan wel illegaal mee rijden. Ik lag op zijn bed en Leo zat op de passagiersstoel. Hij vertelde honderduit over alle lifters die hij al had meegenomen en zelfs dat hij al 80 volle fotoboeken heeft met foto's van alle mensen die hij had meegenomen. Een hele bijzondere man. Hij kon ons voor de helft meenemen en moest daarna helaas zelf de andrre kant op. Voordat we goed en wel onze spullen hadden uitgeladen en weer langs de weg stonden stopte de volgende truck alweer, wat een mazzel! Ook hier zat 1 van ons weer illegaal in, maar omdat het zondag was zou er niet te veel politie rijden en durfde hij het wel aan. Ook voor hem was het de gewoonste zaak om lifters mee te nemen, hij vond het juist wel gezellig en het hield hem scherp. Ik snap dus wel dat vrachtwagenchauffeurs graag lifters meenemen. Deze man zette ons af vlakbij ons hostel. Nu hoefde we alleen nog maar een lift te regelen voor de volgende dag naar Abel Tasman. We aten onze gratis Noodles en kwamen in gesprek met een Nederlands stel. Zij hebben een auto gehuurd en gaan naar Abel Tasman, lift was dus geregeld!

Nu is het inmiddels ochtend en vertrekken we straks met onze lift.

Tot snel weer xxx